Schilderen in staal
Mythe als beeldtaal

De schilderijen, tekeningen, beelden en installaties van Irène Prinsen weer- spiegelen klassieke en Christelijke mythen. Er wordt een wereld opgeroepen die niet bevolkt wordt door gewone mensen maar door (half)goden,centauren, nimfen, satyrs, engelen,natuurgeesten en andere buitengewone gestalten. Dit mythologisch universum maakt het ons mogelijk afstand te nemen van onze dagelijkse wereld met zijn vaste gewoonten en vanzelfsprekende patronen van denken in de onafgebroken ruis van de media. Droombeelden brengen betovering en voeren ons daarin voorbij de beperkingen van voorgegeven en voorgeschreven modieuze cliché's van de eigen tijd en de beperkte visie van het verstand.

In deze wezensdimensie van de schepping, op het kruispunt van de dimensie van het bovenpersoonlijke (Geest) en de dimensie van oerkracht en onpersoonlijke drift (Archetype), ervaren wij onze positie als medium creationis.

In dit krachtenspel is tekenen voor Prinsen zoekend volgen van de lijn om het zijn en de dingen invoelend/denkend af te tasten. Op zoek naar zin en betekenis ontstaan complexe installaties met epische strekking zoals onder andere "Apocalypse", "Fabulae"en "Basiliek voor een Schilder". De tekeningen ontwikkelen zich hierin tot vrijstaande vormen waarin licht en schaduw vrij spel hebben om vervolgens verstoppertje te spelen met de massieve vaste vormen van dik staal, die door de techniek van het snijbranden er zo licht en luchtig uitzien als dichtwerk in eierschaal.

Doordat het daglicht afhankelijk van het moment op de dag, de aan of afwezigheid van zon en wolken, seizoensinvloeden en dergelijke, voortdurend in beweging is, ontstaat in het werk een bewegelijke dynamiek van tijdelijke en vaste vormen. Afhankelijk van de bewegingen van het licht spelen schaduwen hun vluchtige spel en worden contouren aangezet dan wel afgezwakt. Door deze wisselende werking van het licht krijgen vormen een variabele toegevoegde waarde. Steeds weer andere aspecten worden op deze manier meer benadrukt dan wel geïllumineerd. Schaduwen spelen hun geheimzinnige zwarte Piet: "hier ben ik plotseling en daar opeens weer niet". Zo zwelt timbre, volume en dieptewerking aan of neemt af. In de apotheose van in verschillende richtingen vallend licht worden vormen als schaduw in verschillende richtingen geworpen.

Een visueel schouwspel naar analogie van de natuur en dus complex en bewegelijk. Het openwerken van het staal creëert een interactie van lijnen en vlakken vergelijkbaar met wat er in een schilderij gebeurt. Prinsen's methode is daarom wel omschreven als "Schilderen in staal". Waarbij dan wel een stap verder wordt gezet ten opzichte van het schilderen met verf in het platte vlak. Immers, daar blijft de lichtwerking een kundig opgewekte illusie. In de ruimtelijke tekeningen van Prinsen daarentegen wordt daadwerkelijk een licht- en schaduwspel opgevoerd. Licht niet alleen als tastbare realiteit maar ook als regisseur van de tijd die in de ruimte vormen, hun contouren en hun schaduwen snijdt.